دستیابی به خالص صفر ممکن است نیاز به راه حل های مالی اخلاقی کذبیک داشته باشد

کایل هیبرت می نویسد ، اگر جایگزین این است که ماشین آلات دولت های دموکراتیک یا رژیم های غیر قابل ارزیابی استبداد می توانند به طور جمعی بتوانند انقلابهای جدید از نوع معامله سبز را اجرا کنند ، یک راه حل مشکوک هنوز هم می تواند یک راه حل سوال برانگیز باشد.

احضار قدرت مالی و اراده سیاسی برای رفع بحران آب و هوا دلهره آور است ، اما غیرممکن نیست

کایل هبرت · برای نظر CBC · ارسال شده: 07 نوامبر ، 2022 4:00 AM EST |آخرین به روز شده: 7 نوامبر 2022

این ستون عقیده کایل هبرت ، یک محقق و تحلیلگر مستقل مستقر در وینیپگ است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بخش نظر CBC ، به سؤالات متداول مراجعه کنید.

در حالی که نمایندگان در کشور میزبان مصر برای COP27 فرود می آیند ، که اکنون در حال انجام است ، آنها مطمئناً با انگیزه وحشیانه - و واضح - انگیزه دارند.عواقب عدم تحرک آب و هوابشراما این اجماع در مورد چگونگی تأمین اعتبار 4-5 تریلیون دلار در هزینه های جهانی و سرمایه گذاری مورد نیاز برای دستیابی به انتقال انرژی خالص صفر لازم تا سال 2050 ، تجزیه می شود.مطابق باآژانس بین المللی انرژی.

این به این دلیل است که ،سیل های آخرالزمانی در پاکستاندر طول تابستان ، کشورهایی که بیشتر در معرض خطر خرابی آب و هوا هستند ، کمترین توانایی مقابله با آن هستند. آنها همچنین در وهله اول کمترین مقصر برای ایجاد تغییرات آب و هوا هستند.

همانطور که به طور گسترده گزارش شده است ، پاکستان کمتر از یک درصد از تولید گازهای گلخانه ای مسئول گرم شدن کره زمین را کمک کرده است. و با این حال 30 میلیارد دلار در خسارت های ناشی از سیل اخیر - یک رویداد آب و هوایی طولانی مدت طولانی - بیش از 11 درصد از تولید ناخالص داخلی کشور است.

بنابراین کشورهای در حال توسعه مانند پاکستان به دنبال "عدالت آب و هوا" هستند. در اصل ، آنها می خواهند ملل ثروتمند ، از جمله کانادا ، با بالاترین ردپای سرانه کربن و بزرگترین تولید گازهای گلخانه ای تاریخی ، ابتدا برای گناهان کربن خود کفاره کنند ، در حالی که کشورهای متوسط و کم درآمدتمرکز بر رفع نیازهای انرژی آنها.

پشتیبانی کاملاً کافی نیست

کشورهای صنعتی می خواهند اقدامات آب و هوایی در یونیسون ، کم و بیش اتفاق بیفتد. آنها به این نکته اشاره می کنند که چگونه 95 درصد از افزایش گازهای گلخانه ای در سراسر جهان طی یک دهه گذشته حاصل شده استاقتصاد بازار در حال ظهوربشراگرچه ، هر دو ایالات متحده و اتحادیه اروپا اخیراً حمایت آزمایشی را برای به اصطلاح نشان داده اندجبران آب و هوا- جبران خسارت اضافی برای "ضرر و خسارت" که قبلاً توسط کشورهای فقیر در خط مقدم تغییرات آب و هوا متحمل شده است.

کشورهای ثروتمند هم اکنون می گویند که آنها تعهد خود را برای ارائه ارائه می دهند100 میلیارد دلار آمریکا در تأمین اعتبار سالانه آب و هوابه جهان در حال توسعه تا سال 2023 - سه سال بعد از وعده داده شده. اما یک نگران کننده وجود داردعدم شفافیتدر مورد چگونگی توزیع پول برای کاهش انتشار و سازگاری ، و بسیاری از صداها در South Global اکنون می گویند که رقم 100 میلیارد دلاری کاملاً کافی نیست.

سال گذشته در COP26 در گلاسکو ، اسکاتلند ، مذاکره کننده به نمایندگی از یک بلوک از کشورهای آفریقاییمحکومتعهد در سال 2009 به عنوان "در حال حاضر پوچ" ، گفت که این قاره برای رسیدن به اهداف اقلیمی بین المللی بدون قربانی کردن اهداف توسعه اقتصادی و اجتماعی داخلی ، سالانه از سال 2025 به جلو به 1. 3 تریلیون دلار در سال از سال 2025 نیاز دارد. یک مقام از هند ، سومین امکنکار جهان ،مدعیکشور او به تنهایی تا سال 2070 به سالانه 1 تریلیون دلار آمریکا نیاز دارد تا تا سال 2070 به Net-Zero برسد.

با اطمینان که این خواسته ها برآورده نمی شوند - به علاوه روشی که هزاران نفر از بزرگترین جهانشرکت ها در حال شستشوی عملیات خود هستند، و حمله روسیه به اوکراین باعث شده است که کشورهای اروپایی برای منابع جدید سوخت فسیلی عجله ای داشته باشند - کشورهای در حال توسعه به طور فزاینده ای در مورد این آواز خوانده شده اندریاکاری انرژی ملل ثروتمند.

دبیرکل سازمان ملل ، آنتنیو گوترس ، در ماه سپتامبر پیوسته است. گوترس به مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک گفت کهمالیات های اضافیبرای کمک به جبران افزایش هزینه های غذایی و انرژی و تأثیرات منفی آب و هوا باید بر روی غول های انرژی چند ملیتی استفاده شود. وی گفت: "صنعت سوخت فسیلی صدها میلیارد دلار یارانه و سود بادگیر در حالی که بودجه خانوار کوچک می شود و سیاره می سوزد ، می شود."

در واقع ، احضار قدرت مالی و اراده سیاسی لازم برای رسیدگی به بحران آب و هوا ، دلهره آور به نظر می رسد ، تا آن را ملایم بیان کند - اما غیرممکن نیست.

دانشگاه دانشگاه کلمبیا آدام Toozeپیشنهادیاین می تواند توسط دولت هایی انجام شود که هر سال سه تا پنج درصد از هزینه های خود را برای ابتکارات آب و هوا - معادل آن انجام دهندیک سوم تخصیص پنتاگوندر ایالات متحده ، یا کمی بیش از دو برابر چه کاناداتخمیناین هزینه برای امور جانبازان در سال 2022-2023 هزینه خواهد کرد. به گزارش TOTEZE ، این میلیارد ها دلار می توانند از طریق مشارکت های دولتی و خصوصی تریلیون دلار را به دست آورند.

توز استدلال می کند که پول عمومی بیشتر ریسک سرمایه گذاری اولیه و کوتاه مدت پروژه ها را قبل از اینکه شرکای خصوصی بتوانند آنها را به محصولاتی مهندسی کنند که در درازمدت از بازارهای مالی تامین می شوند، به عهده می گیرد.

وزیر همکاری بین‌الملل مصر نیز این ایده را طی یک سال تکرار کردمصاحبهدر ماه مه، نشان دادن راه حل های تامین مالی آب و هوا، تمرکز اصلی دولت او به عنوان میزبان COP27 بود، در حالی که گفت که "هم افزایی بیشتری" بین سازمان های دولتی و سرمایه بخش خصوصی برای "ایجاد ابزارهای کاهش خطر" مورد نیاز است.

اتحاد در زمین متزلزل

حس کردن فرصت، سال گذشته در COP26، رئیس سابق بانک کانادا، مارک کارنی، از یکائتلاف 450 شرکت مالیدر ده‌ها کشور - اتحاد مالی گلاسکو برای خالص صفر (GFANZ) - که می‌گویند اگر شرایط مناسب باشد، آماده بسیج 130 تریلیون دلاری آمریکا برای رسیدن به اهداف خالص صفر هستند.

این در نهایت خطر را اجتماعی می کند و بسیاری از مزایای پولی اقدامات آب و هوایی را خصوصی می کند، در حالی که یک جریان سود جدید را به همان مؤسسات مالی می دهد که برای دهه ها صنعت سوخت فسیلی را سرمایه گذاری کرده اند. همچنین به شرکت های بخش خصوصی بستگی دارد که به پایان معامله خود ادامه دهند. با توجه به اینکه برخی از بازیگران اصلی - از جملهبانک های کانادایی- هستنددر نظر گرفتن ترک GFANZ، نشان می دهد که حتی این اتحاد بزرگ و پر از آب در زمینی متزلزل است.

ممکن است برای شما دردسرساز باشد که دولت‌ها راه‌هایی را برای نهادهایی که از سوزاندن سوخت‌های فسیلی سود می‌برند، در نظر بگیرند تا اکنون از کاهش تغییرات آب و هوایی سود ببرند، اما یک راه‌حل مشکوک اخلاقی همچنان می‌تواند راه‌حل باشد. این امر به ویژه در صورتی صادق است که جایگزین، پس از 20 سال تلاش ناموفق، ادامه امیدواری به اینکه ماشین آلات دولت‌های دموکراتیک - که به طور فزاینده‌ای توسط ربوده می‌شوند، باشد.انتخابات دائمی- یا رژیم‌های استبدادی غیرپاسخگو می‌توانند به طور جمعی انقلاب‌های گسترده‌ای از نوع سبز نیو دیل را در بحبوحهعصر جدید اقتصاد کلان جهانیتورم سرسخت، جوامع پیر و آشفته بازارهای اوراق قرضه.

مشابه مکانیسم‌های قیمت‌گذاری کربن، مشارکت‌های دولتی و خصوصی خطرات سیاسی زیادی را به همراه دارند و نیازمند تلاش‌های گسترده برای حفظ شفافیت هستند. اما اگر به درستی انجام شود، ممکن است با هم از فاجعه آب و هوایی جلوگیری کنند.

آیا نظر قوی ای دارید که می تواند بینش را اضافه کند، موضوعی را در اخبار روشن کند، یا نحوه تفکر مردم را در مورد یک موضوع تغییر دهد؟ما می خواهیم از تو بشنویم. اینجاستچگونه برای ما مطرح کنیم .

درباره نویسنده

کایل هیبرت محقق و تحلیلگر مستقل و مشارکت کننده در مرکز نوآوری حاکمیت بین المللی است. او قبلاً در کیپ تاون و ژوهانسبورگ، آفریقای جنوبی، به عنوان معاون سردبیر آفریقای جنگ مانیتور مستقر بود.