نابرابری در جامعه عملکرد بازار سهام را هدایت می کند

5 دقیقه بخوانید. به روز شده: 01 دسامبر 2022 ، 01:41 AM IST JAMES MACKINTOSH ، The Wall Street Joual

افزایش نابرابری و تقاضا برای سهام بالا می رود و قیمت ها نیز همینطور است. سؤال این است که آیا ما در حال تغییر در نحوه اشتراک ثروت هستیم یا خیر.

در همه چیز کمی Gamestop وجود دارد. سهام به اصطلاح Meme به رهبری فروشگاه بازی ویدیویی ، سرمایه گذاران سنتی را در اوایل سال 2021 شرمنده کرد و در طی چند هفته به 1000 ٪ دستاوردهای دست یافت و از بین رفت و از بین رفت و از بین رفت و از آنالیزهای مالی عادی خلاص شد. به جای نسبت قیمت به درآمد و یا حتی بازار بالقوه آدرس دهی برای محصولات آنها ، آنچه برای قیمت سهم اهمیت داشت ، امکان جذب پول از خریداران خصوصی بود که اطلاعات خود را از Reddit دریافت می کردند.

Reddit دوباره بی ربط است ، و بسیاری از سهام Meme به زمین سقوط کرده اند (هرچند که Gamestop نیست). اما دقیقاً مانند GameStop ، یک حقیقت اساسی وجود دارد که سهام و سایر دارایی های مالی فقط نشانه هایی هستند که قیمت آنها با عرضه و تقاضا تعیین می شود. بیشتر اوقات تقاضا است که بیشترین اهمیت را داشته باشد ، با مقادیر زیادی از عرضه - IPO ها و مسائل ثانویه - معمولاً نشانه ای از قیمت های بسیار بالا است.

به نظر می رسد که یکی از بزرگترین محرک های آن تقاضا در دراز مدت ، جامعه نابرابر چقدر است.

این استدلال بسیار ساده است ، همانطور که توسط ژاک سزار ، شریک مدیریت سابق الیور ویمن اکنون در حال رهبری یک پروژه تحقیقاتی برای مشاوره مدیریت است: ثروتمندان بیشتر صرفه جویی می کنند و مایل به خطر اضافی برای پس انداز خود هستند. آقای سزار محاسبه می کند که یک خانواده در سال یک میلیون دلار درآمد می کند ، حدود 20 برابر بیشتر از کل سرمایه گذاری شده توسط 20 خانوار با درآمد 50،000 دلار ، بر اساس میانگین برای گروه های درآمد خود ، حتی اگر درآمد کلی آنها باشد. یکسان. افزایش نابرابری و تقاضا برای سهام بالا می رود و قیمت ها نیز همینطور است.

این بدان معنا نیست که معیارهای مالی سنتی بی ربط هستند. اما این کمک می کند تا توضیح دهد که چرا طی 40 سال گذشته روند صعودی در ارزیابی ها وجود داشته است ، زیرا نابرابری ایالات متحده افزایش یافته است. تعداد بیشتری از میلیونرها و میلیاردرها در حال خرید سهام هستند زیرا میلیونرها و میلیاردرهای بیشتری وجود دارند. در عین حال ، تعداد بیشتری از میلیونرها و میلیاردرها وجود دارد زیرا حاشیه سود زیاد است - به دلایل زیادی ، از جمله افزایش قدرت انحصار - و شرکت ها تصمیم می گیرند که افراد برتر خود را بسیار بیشتر از گذشته بپردازند.

آقای سزار می گوید: "یک دوگانگی وجود دارد."

الیور وایمن الگویی از تقاضا برای سهام ساخته است که سعی در ارزیابی تأثیر نابرابری و دو تغییر طولانی مدت دارد. اینها افزایش تمایل مدیران صندوق بازنشستگی برای نگهداری سهام از دهه 1950 و دسترسی آسان تر به سهام برای سرمایه گذاران عادی ، چه از طریق هزینه های پایین تر و چه محبوبیت وجوه است.

این اندازه گیری "درآمد با وزن تقاضا" با ثروت سهام خانوار مقایسه می شود تا چیزی شبیه به نسبت قیمت به درآمد به دست آورد./نسبت سود (CAPE) از سال 1900. در بخش عمده ای از این به لطف عدم موفقیت کیپ در بازگشت به هنجارهای تاریخی در 20 سال گذشته ، زیرا هم حاشیه و هم نابرابری ایالات متحده افزایش یافته است.

نسبت قیمت به ناچیز جایگزین یک سنج ساده قیمت به درآمد نمی شود. داده های نابرابری آهسته تولید می شوند ، بنابراین نمی توان از این به عنوان یک شاخص در زمان واقعی استفاده کرد. نابرابری در طی قرن گذشته روندهای طولانی را پشت سر گذاشته است ، و از بالای سال 1929 تا زمان انتخاب رونالد ریگان در سال 1980 ، سپس دوباره ظهور می کند ، بنابراین دوباره به وجود نمی آید که نقاط بزرگی برای قضاوت در گذشته وجود ندارد. و مدل آقای سزار مبتنی بر داده های گذشته است ، بنابراین ممکن است در آینده کار نکند.

با این وجود ، منطق نابرابری باعث تقاضای بیشتر سهام برای سهام می شود - حتی اگر فرض کند که طرف عرضه ، صدور شرکت ، همچنان توسط مشوق های مدیریتی و مدیریت شرکت ها باز می گردد.

سنتی ترین امور مالی سنتی ممکن است در برابر این همه عقب نشینی کند ، و بگوید که یک ارزش صحیح برای سهام وجود دارد ، ما فقط باید بفهمیم که چیست. من مخالفم ، و فکر می کنم هیچ ایده آل افلاطونی از نسبت PE در آنجا وجود ندارد. دقیقاً چگونگی تبدیل جریان آینده سود به قیمت امروز ، هم به بازده اوراق قرضه و هم به اشتهای ریسک سرمایه گذاران بستگی دارد. ارزیابی های زمانهایی وجود دارد و اشتهای ریسک به وضوح از واقعیت خارج است-مانند حباب Dot-com ، سهام Meme یا سهام همزمان Bubblein Clean Tech-اما دامنه استدلال بزرگ است ، و سطح "درست" یک عملکرد استعرضه و تقاضا

در کوتاه مدت، عرضه و تقاضا به تعادل ترس و طمع بستگی دارد. در بلندمدت، هر چه نابرابری بیشتر باشد، برای سهام (و سایر دارایی‌های مالی) بهتر است. و از آنجایی که می‌توانیم به دنبال نقاط عطف در نابرابری باشیم، شاید بتوانیم از آن برای پیش‌بینی استفاده کنیم.

آقای سزار می گوید: "وقتی فهمیدید نابرابری و حاشیه ها یکسان هستند، برای فکر کردن به آینده می توانید به دیدگاه سنتی یا غیرسنتی فکر کنید."و سیاست."

در حال حاضر می توان تصور کرد که در نقطه عطفی در نابرابری هستیم. به نظر می رسد روندهای اصلی 40 ساله مانند جهانی شدن و دور شدن از تولیدات ایالات متحده در حال معکوس شدن هستند که ناشی از نگرانی های امنیت ملی و قابلیت اطمینان زنجیره تامین، نیاز به سرمایه گذاری در انرژی پاک و موقعیت ایالات متحده به عنوان یک نیروگاه انرژی است. هیچ کدام از اینها برای حاشیه سود خوب نخواهد بود، در حالی که تقاضای پس از همه گیری برای کارگران منجر به افزایش بسیار بیشتر دستمزد کارگران کم مهارت نسبت به فارغ التحصیلان دانشگاهی شده است که برنده 25 سال گذشته بودند.

در عین حال، دورنمای کمی از تغییر به سبک فرانکلین روزولت به سمت بازتوزیع، قدرت کارگری و سیاست صنعتی با یک سیستم سیاسی که اکنون در هر انتخابات بین 50-50 متوازن است و به شدت حزبی است، وجود ندارد.

آقای سزار معتقد است که تغییر عمده به سمت برابری بیشتر در انتخابات 2024 بسیار بعید است، که باید به ارزش گذاری ها اجازه دهد سطوح بالاتری را که پس از ریگان ایجاد شد حفظ کنند. خوانندگان نظرات خود را در مورد اینکه چه کسی به احتمال زیاد رئیس جمهور بعدی خواهد بود، خواهند داشت، اگرچه حتی اگر کسی آن را درست بداند، تاریخ اخیر نشان می دهد که سخت است بدانیم سیاست های او در کاخ سفید چگونه خواهد بود.

من گمان می‌کنم که حتی بدون تغییرات عمده سیاسی داخلی، پایان بسیاری از روندهای بزرگ 40 سال گذشته می‌تواند فشار تورمی و نرخ‌های بهره را بالاتر، ارزش سهام پایین‌تر و بازار کار داغ‌تر نگه دارد و به سمت نابرابری کمی کمتر بکشد. این باید به معنای کاهش تقاضای اساسی برای سهام باشد - مگر اینکه غافلگیری دیگری به سبک GameStop گروه جدیدی از خریداران را وارد کند.